“വിശ്വാസം അതല്ലേ എല്ലാം “
ആരു ചൊല്ലിയീ അസത്യം
ആരെ വിശ്വസിക്കണമീ
ധാത്രിതന്‍ മടിയില്‍
എന്‍റെ വിശ്വാസം
നിന്‍റെയവിശ്വാസമാകുവാന്‍
വെറുമൊരു ‘അ’കാരത്തിന്‍
ദൂരം മാത്രം
മാതാതന്‍ വിശ്വാസം
ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന
മക്കളിന്‍ വിശ്വാസ-
മെന്തേ എല്ലാമാകാതിരുന്നു
വഞ്ചിതരാകും പതിയും
പാതിയും എല്ലാമായ്
കരുതിയിരുന്നൊരീ വിശ്വാസമിന്നെവിടെ ?
അപ്പൊഴും നെടുവീര്‍പ്പിടാം
“എല്ലാമൊരു വിശ്വാസ”മെന്ന്
എവിടെയാ വിശ്വാസമെന്നു
ഞാന്‍ തിരയുന്നു
ഇവിടെ വെറും
ശ്വാസമെന്നു തിരിച്ചറിയുന്നു
ചൊല്ലുന്നു ഞാനിനി
“എല്ലാം വെറുമൊരു ശ്വാസം “
ഇതിനെ കവിത എന്നു വിളിച്ചതിന് എന്നെ തല്ലേണ്ടിവരുമെന്ന് അറിയാം .നല്ലവരായ വായനക്കാര്‍ സഹകരിക്കാതിരിക്കില്ല!
