എല്ലാം ഒരു ശ്വാസം

“വിശ്വാസം അതല്ലേ എല്ലാം “

ആരു ചൊല്ലിയീ അസത്യം 

ആരെ വിശ്വസിക്കണമീ 

ധാത്രിതന്‍ മടിയില്‍

എന്‍റെ വിശ്വാസം 

നിന്‍റെയവിശ്വാസമാകുവാന്‍ 

വെറുമൊരു ‘അ’കാരത്തിന്‍ 

ദൂരം മാത്രം 

മാതാതന്‍ വിശ്വാസം 

ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന 

മക്കളിന്‍ വിശ്വാസ-

മെന്തേ എല്ലാമാകാതിരുന്നു 

വഞ്ചിതരാകും പതിയും 

പാതിയും എല്ലാമായ് 

കരുതിയിരുന്നൊരീ വിശ്വാസമിന്നെവിടെ ?

അപ്പൊഴും നെടുവീര്‍പ്പിടാം

“എല്ലാമൊരു വിശ്വാസ”മെന്ന് 

എവിടെയാ വിശ്വാസമെന്നു 

ഞാന്‍ തിരയുന്നു 

ഇവിടെ വെറും 

ശ്വാസമെന്നു തിരിച്ചറിയുന്നു 

ചൊല്ലുന്നു ഞാനിനി 

“എല്ലാം വെറുമൊരു ശ്വാസം “

ഇതിനെ കവിത എന്നു വിളിച്ചതിന് എന്നെ തല്ലേണ്ടിവരുമെന്ന് അറിയാം .നല്ലവരായ വായനക്കാര്‍ സഹകരിക്കാതിരിക്കില്ല!